Op deze zonnige herfstochtend, tijdens het dagelijkse rondje poepscheppen, valt me op hoe snel en makkelijk de paarden zich aanpassen aan de veranderende seizoenen. Hun vacht ontwikkelt zich tot winterjas. Ze eten dubbel zoveel om hun interne kachel te laten branden. Bij slecht weer gaan ze dicht bij elkaar staan en wachten ze samen tot het over is. En als het voorbij is, dan is het ook echt voorbij, ik zie ze zich geen zorgen maken over het slechte weer van gisteren, of de naderende koude winter...
Daar kunnen wij mensen wat van leren. Als we zo zouden reageren op situaties en veranderingen (waar we geen invloed op hebben), hoeveel energie zou ons dat schelen? Natuurlijk is dit een typisch geval van appels met peren vergelijken. Maar toch, ik denk dat we veel wijsheid kunnen halen uit de natuur.
Dat brengt mijn gedachten naar Tara, die ondertussen aan mijn jas snuffelt. Een tijdje terug deed ze tijdens de training niets meer. Ze wilde niet meer lopen. Dit duurde een aantal dagen en met de dag werd mijn frustratie groter. Voorheen deed ze dit prima en we hadden samen mooie stappen gezet in de training. Ik zag ons al in galop door het bos rijden, samen ontspannen en genieten... In plaats daarvan stonden we nu naast elkaar in de rijbak, niets te doen. Met Tara was niets aan de hand, ik zag haar in haar 'vrije tijd' gewoon rondhuppelen met haar vrienden. Maar wáárom liep ze niet? Ik had een zweep kunnen pakken om haar aan te sporen. Maar gelukkig hield ik mijn doel helder voor ogen. Training heeft voor mij als belangrijkste doel een relatie opbouwen gebaseerd op plezier, vertrouwen en wederzijds respect. Met een zweep had ik haar op z'n minst gemanipuleerd (lopen, anders krijg je een tik), of zelfs gedreigd (ik ga je slaan hoor!). Ze was vast aangelopen of weggelopen (Tara is bang voor de zweep). Maar mijn doel had ik er zeker niet mee bereikt.
Ook had ik dan een belangrijke les gemist. Ik geloof niet dat er luie of koppige paarden bestaan en denk dat dat gedrag een uiting van spanning is. Ik piekerde me dus suf: waarom loopt ze niet, wat kan ik anders doen? Tot ik mijn schouders liet hangen en besloot het voor vandaag maar los te laten. Op dat moment kwam Tara in beweging.
De trainingen gaan inmiddels een stuk beter, maar wie nu wie traint? Tja... ;-)
